Grensoverschrijdend gedrag is van alle tijden, maar anno 2024 wordt het openlijk niet meer geaccepteerd. Het vindt vaak plaats vanuit een ongelijke machtspositie. Als het ergens misgaat, is in de media veel negatieve berichtgeving rondom grensoverschrijdend gedrag. Als het misgaat, wordt er naar de leiders van de betreffende organisatie gewezen. Een onveilige werksituatie  verhoogd stress en verzuim, en los van dat het voor de medewerker een nare situatie is, kost het de organisatie veel geld. Als het misgaat zijn er eigenlijk alleen maar verliezers. Er is een behoefte  aan psychologische veiligheid op de werkvloer en andere omgangsvormen. Tegelijkertijd is psychologische veiligheid een subjectief gevoel en wordt er collectief gezocht naar wat dat dan precies is. In de culturele antropologie wordt die periode ‘het ondertussen’ ofwel ‘Liminaliteit’ genoemd. Juist in die liminale tijd liggen kansen voor leiders, die vaker omarmd mogen worden. Zoals de titel van dit stuk zegt, kunnen leiders onbedoeld grensoverschrijdend gedrag laten existeren. Doordat zij zelf bijvoorbeeld minder met kansongelijkheid worden geconfronteerd en autonomer werken, maar ook doordat ons brein op de automatische piloot makkelijk grensoverschrijdend gedrag bagatelliseert.