Nergens worden verschillen in gedragsstijlen zó uitvergroot als samen in een auto.
“Laat die bumperklever er toch gewoon langs. Je hoeft ‘em toch geen lesje te leren?” probeer ik rustig.
“Ik rij al dik 130 – hij moet zich ook gewoon aan de regels houden.”
“Misschien ligt z’n vrouw te bevallen…”
“Bemoei je er niet mee – ik rij.”
Als het busje eindelijk voorbij rijdt, met een heftig gebarende chauffeur die ons scherp afsnijdt, gil ik boos: “Zie je nou hoe gevaarlijk het is! Je hoeft mensen geen lesje te leren! Weet jij veel wat ‘ie gedronken of gesnoven heeft. Straks is ’t een crimineel en schiet ‘ie een kogel door je hoofd!”
Door onze kibbelende gedragsstijlen (en ook een beetje verschil in drijfveren) misten we onze afslag en konden pas 7 kilometer verderop keren om in een file voor de gemiste afslag te staan.
Verschillen
Toen de stoom uit het open dak was weggewaaid, kregen we een gesprek over het verschil in onze gedragsstijlen. Zet mijn lief en mij in een grafiek naast elkaar en een groter verschil bestaat gewoon niet. Toch zijn we al bijna 25 jaar getrouwd. Hoe dat mogelijk is? Die vraag horen we best vaak. Sowieso is chemie tussen twee mensen natuurlijk een raar iets. Je grote liefde hoeft niet je ware liefde te zijn en andersom (daar een andere keer misschien meer over) en laatst schreef ik er al over: we worden verliefd op gedrag en gaan uit elkaar op drijfveren…
Maar om terug te komen op gedragsverschillen – onder normale omstandigheden lukt het ons best aardig een beetje naar elkaar toe te bewegen in gedrag. Alhoewel het gaat echt niet altijd van een leien dakje gaat. Onder hoge druk of stress bijvoorbeeld, schieten we allebei vol in ons automatische gedrag; het gedag wat het dichtst bij ons ligt en waar we niet over nadenken. En dan ook nog eens in de overdrive van ons automatische gedrag. Dus ik ga de confrontatie aan; communiceer directief; heb gelijk (of wil gelijk hebben?) en mijn lief schiet in de weerstand; doet star; de luiken gaan dicht. Geen doorkomen aan: hoe harder ik push, hoe groter de afstand wordt. Hoe conflictvermijdender hij zich opstelt, hoe harder ik probeer om contact te maken.
Verschillen = Kracht
Nu ben ik geen relatietherapeut, maar wat ik wel weet is dit: áls het je lukt om die verschillen de begrijpen en te relativeren, kún je van verschillen ook kracht maken. Ik ben van het onderhandelen en als het nodig is (vriendelijk) met de vuist op tafel slaan; Rob lukt het juist om bijvoorbeeld die werklui dat extraatje te laten doen. Sta ik op een feestje iedereen de dansvloer op te sleuren; Rob wordt gewaardeerd om zijn rustige 1-op-1 gesprekken.
Je sterft er trouwens ook echt niet aan, om bij onbelangrijke dingen het verschil in gedrag gewoon te laten voor wat het is. Je hoeft immers niet op elke slak zout te leggen! Bij ons hoor je regelmatig: “ik snap er niks van dat je dit nu zo doet (of zegt), maar ik hou wel van je.” Nu zeg je dat laatste misschien niet zo snel tegen je collega’s op werk, maar ook daar kun je van verschillen kracht maken.
You can’t have it all
Zoals gezegd, we worden vaak verliefd op het gedrag van de ander. Juist die tegenovergestelde, zichtbare gedragingen trekken aan (the opposite attracts!) maar op termijn kan tegenovergestelde, als je niet oppast, juist een irritatiefactor worden. Daarom is het zo belangrijk dat je jezelf goed kent, want dan ga je de ander ook beter begrijpen. En of dat nou je partner is of een collega, in basics komt ’t op hetzelfde neer.
Mijn specialisatie in assessments en alles wat ik in mijn werk hoor en zie, heeft ons privé enorm geholpen elkaars gedragsstijlen te begrijpen. Tijdens coach-/trainingssessies vinden deelnemers het altijd leuk wanneer ik hier (als ervaringsdeskundige 😉 anekdotes over vertel. Dat verschil tussen ons zal er altijd blijven en natuurlijk helpt wederzijdse chemie, maar ‘Inzicht in Zelf’ en ‘Inzicht in Ander’ is voor iedereen binnen handbereik! Ook voor jou.
Meer weten? Neem gerust contact met me op.
Warme groet,
