Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik vind mezelf behoorlijk proactief. Lekker aanpakken met gevoel voor urgentie, vooruitkijken en anticiperen. Huppetee! Chopchop!
Niet dat ik iets tegen de meer reflectieve medemens heb hoor. Eerst denken dan doen heeft zo z’n voordelen. Niet elk probleem hoeft direct aangepakt te worden, toch? En laten we eerlijk zijn, dat proactieve kan ook heel vermoeiend zijn. Dus slaap ik er tegenwoordig wat vaker eerst een nachtje over, voordat ik ga knallen. En dát voelt best slim.
De niet-knallende Thai
Maar nou zijn we net terug van een maand Thailand. Ben je er zelf ook geweest? Is je iets opgevallen? Wat dacht je van de gelatenheid van de Thai? Enorm in ‘het moment’ leven? Wel super mindful. Hier gaan mensen er dus voor op cursus. Nou, ik zou zeggen: hou het cursusgeld lekker in je zak en boek een reisje Thailand. Kijk goed om je heen, dan leer je veel meer.
Sanuk
De Thai heeft voor deze levenshouding zelfs een woord: Sanuk. Wat lastig te vertalen, maar het betekent zoiets als genieten en plezier. Ongetwijfeld ingegeven vanuit de boeddhistische levensfilosofie van de meeste Thai, maar dat terzijde. Overigens hoor je op straat niemand schreeuwen (behalve toeristen), maar in die hele maand heb ik ook geen enkele Thai horen schaterlachen.
Resultaat
Voor de Thai is sanuk misschien heel rustgevend. Voor deze proactieve dame – en zelfs voor haar reflectieve man(!) – was het bijna onbegrijpelijk. In het verkeer geen agressiviteit gezien, maar in ‘het moment autorijden’ levert wel continu levensgevaarlijke situaties op. Niet vreemd dat volgens de WHO Thailand wereldwijd nummer 2 met verkeersdoden staat.
Heb je afval? Geheel in ‘het moment’ dump je dat ter plekke, langs de weg, in je tuin of waar maar ook je dat mindful kunt doen. Troep is kennelijk alom aanvaard.
En de volgorde van je maaltijd is helemaal sanuk, want je bestelling in een restaurant wordt uitgeserveerd in de volgorde zoals het toevallig de keuken uitkomt, met je appetizer meestal als laatste.
Overstromingen
Onze laatste week zaten we op bounty eiland Koh Samui – helaas midden in onophoudelijke, tropische stortvloeden. Nou is dat in januari kennelijk ongebruikelijk, maar toch ook niet de eerste keer. En wat doet de Thai? Die hangt een zeiltje op en zet een teiltje neer waar ‘t lekt. Als ‘t teiltje vol is, kijk je er heel mindful naar en laat je ‘t lekker overstromen. Sanuk! Dat de weg naar het vliegveld een rivier wordt en de startbaan onderloopt? Swah, het stopt vanzelf met regenen. Sanuk! En dat jouw oprijlaan naar de buren wegstroomt en in bulten op de weg blijft liggen? Lekker laten liggen en vanonder je afdakje denk je: Sanuk!
Nieuwe motto
I just don’t get it! Zo totaal inefficiënt. Waar brengt al dat korte termijn gedoe je? Aan de andere kant, de Thai lijkt in tegenstelling tot ons westerlingen niet veel stress te ervaren. De natuur en het eten, en meestal ook het klimaat, zijn geweldig. Tevredenheid en acceptatie is een levenskunst die de Thai onder de knie heeft. Dus mijn nieuwe motto is: Huppetee en Chopchop, gelardeerd met wat Thaise Sanuk 🙂
Warme groet,
